Kwaad in de Kwadebossen.

Ik woon op een steenworp van de Kwadebossen,Bellebargiebossen, in Waarschoot en ga er zeer veel wandelen. Ik heb de afgelopen jaren een aantal zaken zien veranderen die het bos en de wandelaar ten goede zouden moeten komen. Er zijn afsluitbalken met voetgangerssluis geplaatst en bij elke ingang staan pictogrammen die duidelijk aangeven wat van de bezoeker verwacht wordt.
Ik zie echter dat van een paar afsluitbalken het slot verdwenen is en dat afsluitingen worden opengesteld, of dat balken gewoon op de grond liggen. (ik plaats die telkens terug) Fietsers kom je regelmatig tegen op de wandelwegen en hondeneigenaars met loslopende honden van het soort ‘hij-ziet-er-gevaarlijk-uit-maar-het-is nen-braven-hij-doet-niets’ maken een doorsnee wandeling tot een stressvol gebeuren. Wat is er eigenlijk aan de hand?
Wel, er is een tijd geweest (in de goeien ouden tijd) dat je in de bossen op je tellen moest passen want als je iets mispeuterde was de kans groot dat de boswachter het gezien had. Als jonge gasten zaten we in de zomervakanties vaak in de bossen op plekken waar we niet mochten komen en de toenmalige boswachter Hector Eeckhout stond meermaals bij mijn vader zijn beklag te maken over ons ‘wangedrag’. Of dan zaten we te vissen in de Leopoldsvaart in Sint Jan, en wie kwam daar met de brommer voorbij en vroeg onze visvergunning? Juist, diezelfde boswachter. Ik weet niet hoe die man dat deed, maar als je hoeste of niesde dan had hij dat gezien. Hij was alom tegenwoordig. Vandaag is het wel even anders. De boswachter is verdwenen tenzij op een aantal cruciale plekken genre Het Leen waar hij nog gespot wordt. Ik merk wel dat er aan bosbeheer gedaan wordt. Exoten staan geringd en hier en daar wordt een sluipweggetje afgesloten met wat hakhout. De bosbezoekers  echter, niet allemaal maar velen, lappen hun laars aan alles. Ik heb me voorgenomen om zelf af en toe eens mensen aan te spreken, maar dat is risky business.
Gisterenavond bijvoorbeeld, rond 18u, wandelde een koppel voorbij met een loslopende labrador en een duitse herder. De honden liepen intens snuffelend door het lage kruid en struikgewas. De grondbroedertjes zullen zich een aap geschrokken hebben. Met mijn aap ging het nog redelijk al kan ik niet ontkennen dat mijn bloeddruk toch ietsjes verhoogd was. Ik voelde me dan ook niet geroepen om even te stoppen en die mensen attent te maken op de verplichte leiband. Het was een opluchting toen die goed en wel voorbij waren. Ik kon even op adem komen en genieten van een boomklevertje dat heel dichtbij aan het zingen was maar de rust duurde maar even  want in de verte kwam al de volgende wandelaar met een losloper. In gedachten haalde ik mijn riotgun uit mijn binnenzak. Het werd een bloedbad. ‘k Was een beetje Kwaad in de Kwadebossen.

Ludwig De Latter